1944: Reserve Division 148 und Infanterie Division 34 im Kampf in Südfrankreich (Nizza, Sospel, Cannes, Höhe 1098)

English and Polish versions at bottom of page

jean-loup@gassend.com

Ein Deutsche Soldat an die "Promenade des Anglais", in Nizza, in 1943.

Wilkomen an Deutsche Soldaten, oder Familien von Deutsche Soldaten die damals Angehöriger von die Reserve Division 148 waren.

Ich heiße Jean-Loup Gassend und bin ein Medizin Student aus Nizza, in Südfrankreich. An diesen Moment schreibe ich ein Buch über den Krieg in meine Region, wo die 148 Reserve Division und 34 Infanterie Division in 1944-45 gegen den Amerikaner gekämpft haben. Ich suche deshalb:

-Deutsche Veteranen von die Reserve Division 148 und die Division 34 die in der Näher von Nizza und an die Riviera gekämpft haben um mit sie ein Telefoninterview zu machen.

-Dokumenten, Fotos, Soldbücher, Tagebücher, Sterbebilder, Brief, Todesnachrichten, usw, über Deutsche Soldaten die in die Reserve Division 148 und die Infanterie Division 34 waren.

 Mit die weinige Veteranen die ich gefunden habe, habe ich sehr freundliche Unterhaltungen gehabt. Ich habe schöne viele Amerikaner die in Nizza gekämpft haben interviewiert, aber es ist für mich sehr schwer Deutsche Veteranen von Reserve Division 148 und Infanterie Divison 34 zu finden. Wenn Sie mir mit meine Recherchen helfen können, oder wenn Sie ein Angehöriger von ein Landser diesen Einheiten sind, bitte nehmen Sie Kontakt mit mir:

Email:   jean-loup@gassend.com    oder     schyzowolf@yahoo.fr

Auskunft über mein Buch kann man hier finden:  http://autopsyofabattle.blogspot.fr/

 Wehrmacht Soldaten an die Strand vor Nizza in 1944. Nizza war von der Reserve Grenadier Bataillon 164 besetzt.

Geschichte von die 148 und 34 Divisionen in die Meeralpen in 1944 und 1945

Im August 1944 waren die ganze Meeralpen (Nizza, Cannes, Grasse, Monte Carlo, Monaco, Sospel) von die Reserve Division 148 besetzt. Der Divisions Kommandeur war Generalleutnant Otto Fretter-Pico und die meistens den Soldaten die Division kamen aus Oberschlesien oder Südetenland (Kattowitz, Gleiwitz, Hindenburg, Troppau, Breslau, Ruda, Engelsberg, Tarnowitz, Wadowitz...). In die Division gab es auch ein Bataillon von Russiche Freiwilligen: der Ost Bataillon 661, die waren im Esterel Bergen stationiert (Antheor, Theoule, le Trayas).

Am 15 August 1944 haben die Alliierten ein grosse Landung Westlich von Cannes gemacht: Operation Dragoon. Fallschirmjägern haben in der Umgebung von Draguignan, le Muy, les Arcs, St Tropez, Fayence und Montauroux gelandet; derweil Infanterie Einheiten haben an die Küste zwischen la Napoule,Théoule sur Mer, Anthéor, Agay, St Raphaël, St Tropez und Hyères gelandet. Zwischen 15 August und 15 September 1944 hat die Reserve Division 148 ein Rückmarsch aus die Meeralpen gemacht. Unter der Leitung von Fretter-Pico hat die Division Verschleppungstaktik gefolgt, und hat nur am strategische Widerstandlinien gekämpft, um die Alliierten zu verzögern. Die grossere Schlachten gegen den Amerikaner and Kanadier haben in St Cezaire, La Napoule, Cannes, Grasse, Villeneuve-Loubet, St Laurent, La Roquette, Monte Carlo und Col de Braus stattgefunden. Die Französiche Partisanen haben auch die Deutschen stark angegrift in Nizza und Levens. In diesen Kämpfen sind Hunderte Soldaten von die 148 Reserve Division ins Gefangenschaft gekommen, gefallen oder verwundet geworden. Die Soldaten der Ost Bataillon 661 sind sich in den Tagen nach der Invasion fast alle ergeben.

Im September war die Reserve Division 148 von die 34 Infanterie Division ersetzt, und der Front ist dann bis April 1945 an die Grenze zwischen die Franzosische und Italienische Meeralpen geblieben (Breil sur Roya, Sospel, Moulinet, l'Authion, Menton, Castillon). Wahrend der Winter ist der Front ruhig geblieben; aber im April 1945 haben den Französen die Stellungen von die 34 Division angegrift, mit schwere Verluste an beiden Seiten. Die Russen waren schön in Berlin, aber in die abgelegen Bergen hinter Nizza haben die Soldaten von die 34 Division noch starke widergestanden. Einige Tage später kam der Krieg zu Ende.

Französischer Student schreibt über das Schicksal eines deutschen Gefallenen

Im Frühling 1944 ist er von der Stelzermühle weggegangen. Mit Tränen in den Augen. Josef Fuchs wurde zu den Waffen gerufen. Er ist nicht mehr zurückgekommen. Nun, 68 Jahre später, will ein junger Franzose, der Medizinstudent Jean-Loup Gassend aus Nizza, in einem Buch mit einem ungetrübt-sachlichen Blick auf die Gräuel des Krieges auch das Schicksal deutscher Soldaten aufzeigen. Er hat Josef Fuchs und dessen Adresse "Stelzermühle" gefunden − und Maria Krieger, die Nichte des Gefallenen, will ihm bei seinem Projekt helfen. Weil für sie dieses Buch auch ein Gedenken an die vielen Unschuldigen werden wird, die in den Kriegswirren ihr Leben lassen mussten.

"Es ist bemerkenswert, dass ein junger Franzose hier Vergangenheitsbewältigung betreibt, ein dunkles Kapitel aufschlägt und ganz ohne Vorurteile und ganz ohne Zuweisung von Schuld oder Nichtschuld dieses Thema aufarbeiten will und dabei das Schicksal von Soldaten darstellen will, egal auf welcher Seite sie gekämpft haben", sagt Maria Krieger. Sie sieht die hehren Beweggründe des Mannes − und auch die Möglichkeit, ihrem Onkel ein spätes Andenken zu setzen.

Der Landung von 15 August 1944. Amerikanische Fallschirmjägern von der 551st Parachute Infantry Batallion. Die 517th Parachute Infantry Regiment und 509th Parachute Infantry Battalion sind auch am 15 August in Südfrankreich gelandet.

1) Gliederung die 148 Reserve Division (Generalleutnant Otto Fretter-Pico):

-Reserve Grenadier Regiment 8 (Oberstleutnant Niedlich)
-Reserve Grenadier Bataillon 7 (Major Schmidt)
-Reserve Jäger Bataillon 28 (Major Beerschwenger)
-Reserve Grenadier Bataillon 164 (Major Zwirner)

-Reserve Grenadier Regiment 239 (Oberstleutnant Hahn)
-Reserve Grenadier Bataillon 327 (Major Tornow)
-Reserve Grenadier Bataillon 372 (Major Weisbrich)
-Reserve Grenadier Bataillon 444 (Major Hanke)
-Ost Bataillon 661 (Russiche Freiwilligen) (Hauptmann Burkhardt, Buckhardt oder Burchardt)


-Regiment Kessler
-Reserve Artillerie Regiment 8
-Reserve Artillerie Abteilung 44
-Reserve Pionier Bataillon 8
-Reserve Pionier Kompanie 148
-Füsilier Batallion 148
-Nachrichten Abteilung 1048
-Aufklärer Schwadron 1048
-Panzer Jäger Kompanie 1048
-Feldhalblazarett 1048
-Feld Ersatz Bataillon 1048
-Kampfgruppe Zwirner
-Flak Abteilung 391
-Heeres Artillerie Abteilung 1191
-Heeres Artillerie Abteilung 1196
-Heeres Küstenartillerie Regiment 1291
-Feldkommandantur 994
-Kreiskommandantur 994
-Sipo SD Dienstelle Nizza

Feldpostnummern von die Einiheiten die Reserve Division 148: 00187, 02521, 02561, 02623, 09852, 12251, 14653, 17491, 17728, 17820, 19255, 23143, 23143, 25639, 27536, 29682, 30486, 30634, 42902, 43599, 45138, 48258, 48320, 51794, 57396, 65296, 13571, 45689, 48320.

Gliederung die 34 Infanterie Division (Generalleutnant Theobald Lieb):

-Grenadier Regiment 80

-Grenadier Regiment 107

-Grenadier Regiment 253

-Artillerie Regiment 34

Wenn Sie Dokumenten oder Fotos (Original oder Kopie) über diesen Zeit haben, oder wenn Sie Veteranen von die Reserve Division 148 oder Infanterie Division 34 kennen, bitte schreiben Sie mir ein Email: jean-loup@gassend.com

Ich suche auch Angehöriger von die folgende Soldaten die in Süd Frankreich waren, bitte nehmen Sie Kontakt mit mir wenn Sie etwas über diesen Menschen wissen, oder wenn Sie ein Angehöriger sind:
-Leutnant Friedrich Baumgärtl, aus München und Hamburg.
-Leutnant Kuhnert, Reserve Artillerie Regiment 8.
-Oberleutnant Fritz Bienek
-Walter Bosler, aus Chemnitz.
-Otto Huber (Reichsbahn, gefallen Juni 1944)
-Georg Krassa, geboren am 15.9.1905 in Hindenburg.
-Wilhelm Krausser, aus Nürenberg.
-Roman Krumpill, geboren am 28.2.1926 in Kochlowitz
-Lt Vasily Maximienkow, Smolensk.
-Lt Werner Mempel, Oppeln.
-Haas Johann (Reichsbahn, gefallen Juni 1944)
-Oberst Rudolh Meinshausen, aus Hannover.
-Lt Fritz Moosmüller, aus Tirol, 619 Propaganda Kompanie.
-Hauptmann Heinrich Peter, aus Breslau.
-Kurt Pollin, geboren am 29.11.1921 in Stralsund. Er war der Sohn von Karl und Hedwig Pollin, die später in Neudorf bei Zossen gelebt haben.
-Ivan Samorkin, Leningrad.
-Forberger Otto, Kukeler Zwickau
-Oelschlegel Hans oder Johannes, Hof, Bayern, 1898.
-Lt Alfons Schulz
-Piotr Tichanow, Leningrad.
-Lt Hans Joachim Weissberg, aus Breslau.
-Josef Widera, aus Probstfelde.
-Lt Karl Jendreiek, Wonne.
-Hauptmann Erich Winkelmeier.
-Unteroffizier Martin Janostik, aus Breslau
-Gefreiter Hans Jantzen
-Gehart Höfig
-Oberleutnant Erich Heß
-Karl und Elisabeth Häusig, Kassel.
-Lössl Josef, Komotau
-Dr. Wilhelm Kahleyß, Heilbronn.
-Unteroffizier Horak, FPN: 09852 B



Die Meeralpen, die waren in August 1944 von die Reserve Infanterie Division 148 besetzt. Von links zu rechts: Theoule, Cannes, Antibes, Nice, Villefranche, Monaco, Monte Carlo und Menton.

Solbuch von ein Soldat die Reserve Division 148.

Fliegerangriff gegen den Eisenbahn Brücke in La Napoule im Sommer 1944. Im Hintergrunt liegen Cannes und die Esterel Bergen.

Ausbettung von ein Vermiste Landser die Reserve Division 148. Er ist am 26 August 1944 mir 13 Kameraden in Villeneuve-Loubet gefallen, und alle waren in ein Massengrab beerdigt. In 2006 habe ich die Massengrab mit Hilfe von die Einwohner von Villeneuve in ein Wald wiedergefunden, und habe der Volksbund Deutsches Kriegsgräberfürsorge mitgeteilt.

Stahlhelm von ein Soldat die 148 Division der von Granatsplitern wahrend der Kampf für Villeneuve-Loubet am 26 August 1944 umgebracht war.

Ein Deutsche Bunker an die Strand vor Antibes wie es heute aus sieht. Diesen Bunker war damals von Soldaten von die Reserve Grenadier Bataillon 372 besetzt.

English version

Researching the history of the 148th Reserve Division and of the 34th Infanterie Division in southern France

My name is Jean-Loup Gassend, I am a doctor from the area of Nice, in southern France. I am currently writing a book about the Liberation of the area of Nice in August 1944. At that time, the region of Nice was occupied by soldiers of the 148th Reserve Division (commanded by Generalleutnant Otto Fretter-Pico and mostly composed of conscripts from Silesia and the towns of Gleiwitz, Kattowitz, Ruda, Hindenburg, Breslau, Engelsberg, etc...), that was later relieved by the 34th Infanterie Division after the Allied invasion of southern France (Operation Dragoon).

Finding any information about these German troops that fought in my area has been next to impossible. I am therefore looking for any type of information, documents (diaries, photos, manuscripts, autobiographies, photo albums, Soldbuchs, Sterbebilder, etc) or pictures about the soldiers of Reserve Division 148 and Infanterie Division 34. I am in particular searching for 148th Reserve Division or 34th Infanterie Division veterans who are still alive today in order to interview them about what they remember concerning their experiences in southern France. Please contact me if you are able to help me further my research: jean-loup@gassend.com

Order of battle of the 148th Reserve Division:

-Reserve Grenadier Regiment 8 (Commander: Oberstleutnant Niedlich)
-Reserve Grenadier Bataillon 7 (Major Schmidt)
-Reserve Jäger Bataillon 28 (Major Beerschwenger)
-Reserve Grenadier Bataillon 164 (Major Zwirner)

-Reserve Grenadier Regiment 239 (Commander: Oberstleutnant Hahn)
-Reserve Grenadier Bataillon 327 (Major Tornow)
-Reserve Grenadier Bataillon 372 (Major Weisbrich)
-Reserve Grenadier Bataillon 444 (Major Hanke)
-Ost Bataillon 661 (This battalion of Russian volunteers commanded by Hauptmann Burkhardt, Burckhardt or Burchardt is of particular interest to me)

-Regiment Kessler
-Reserve Artillerie Regiment 8
-Reserve Artillerie Abteilung 44
-Reserve Pionier Bataillon 8
-Reserve Pionier Kompanie 148
-Füsilier Batallion 148
-Nachrichten Abteilung 1048
-Aufklärer Schwadron 1048
-Panzer Jäger Kompanie 1048
-Feldhalblazarett 1048
-Feld Ersatz Bataillon 1048
-Kampfgruppe Zwirner
-Flak Abteilung 391 
-Heeres Artillerie Abteilung 1191
-Heeres Artillerie Abteilung 1196
-Heeres Küsten Artillerie Regiment 1291

Feldpostnummers of the various units of Reserve Division 148: 00187, 02521, 02561, 02623, 09852, 12251, 14653, 17491, 17728, 17820, 19255, 23143, 23143, 25639, 27536, 29682, 30486, 30634, 42902, 43599, 45138, 48258, 48320, 51794, 57396, 65296, 13571, 45689, 48320.

Order of battle of the 34th Infanterie Division (Generalleutnant Theobald Lieb):

-Grenadier Regiment 80
-Grenadier Regiment 107
-Grenadier Regiment 253
-Artillerie Regiment 34


Links

More about my research can be found here:
- http://researchww2.blogspot.com/
- http://findthemia.blogspot.com/




Polski

Polacy zaginieni w południowej Francji odnalezieni po 62 latach

15 sierpnia 1944 r. amerykańska dywizja spadochronowa First Airborne Task Force (FABTF) została zrzucona na zachód od Nicei, w południowej Francji. Potem nastąpiło lądowanie na dużą skalę alianckich oddziałów na plażach pomiędzy Cannes, a Tulonem.

W kilka dni po lądowaniu FABTF otrzymała zadanie posunięcia się w strone granicy z Włochami, a tym samym wyzwolenia rejonów Nicei. Niemiecką jednostką broniącą tego rejonu była 148 Dywizja Zapasowa, złożona w większości z żołnierzy ze Śląska. Oddziały niemieckie nie były wystarczająco silne, aby powstrzymać alianckie natarcie w stronę granicy z Włochami. Ich zadaniem było jedynie opóźnianie marszu aliantów i danie czasu na przygotowanie lepszej obrony w wysokich górach na granicy. Od 20 sierpnia do pierwszych dni września, FABTF posuwała się w stronę granicy. Niemieckie oddziały obsadzały linie obronne tylko na szczególnie dogodnych pozycjach, zaś po paru godzinach walk obronnych wycofywały się.

Jedna z takich potyczek obronnych rozegrała się koło Villeneuve-Loubet, miasteczka w którym mieszkam. Słynna jednostka zwana First Special Service Force (FSSF), elitarny oddział złożony z Amerykanów i Kanadyjczyków zbliżył się do Villeneuve w nocy 24 sierpnia. Niemcy przygotowali zasadzkę przy drodze, raniąc kilku żołnierzy. To zatrzymało natarcie FSSF tego dnia. Wznowiono je dopiero następnej nocy. Rankiem 26 sierpnia Villeneuve zostało otoczone i zaatakowane równocześnie od przodu i od tyłu. Kilku niemieckich żołnierzy zostało zabitych, jednak kilkudziesięciu poddało się. Jedna z grup, licząca ok. 30 żołnierzy prowadzona przez Polaka, poddała się francuskiemu nastolatkowi, który powiedział im, że nie ma sensu już walczyć.

Po południu 26 sierpnia Niemcy podjęli próbę kontrataku na Villeneuve, jednak alianccy żołnierze wyczekali ich w ukryciu i zdołali odrzucić z łatwością nieprzyjaciela, zabijają w walce dalszych kilku wehrmachtowców. Pewna Francuzka, świadek walk, widziała polskiego żołnierza biegnącego w stronę żołnierzy alianckich z białą flagą, który został zabity strzałem w plecy przez niemieckiego oficera. Podobne zdarzenie opisali w swoim raporcie Amerykanie i Kanadyjczycy. Wielu Polaków chciało się poddać, jednak oficerowie używali wszelkich dostępnych środków, bym im w tym przeszkodzić.

Gdy wypytywałem starszych ludzi zamieszkałych w Villeneuve o to zdarzenie, byłem bardzo zaskoczony stwierdzeniami: "Czemu chce pan to wiedzieć? Szuka pan Niemców?". Odkryłem, że wszyscy ci niemieccy żołnierze polegli 26 sierpnia 1944 r. zostali pochowani w zbiorowym grobie w lesie tuż obok Villeneuve! Ciała początkowo leżały pozostawione na ziemi, ale po paru dniach coś należało z nimi zrobić, gdyż rozpoczął się ich rozkład. Lokalni mieszkańcy wykopali duży grób i pochowali w nim ciała. Z jakichś nieznanych powodów nikt nigdy nie próbował odnaleźć tego grobu po wojnie. Jako że jestem studentem medycyny i zawsze fascynowała mnie medycyna sądowa, postanowiłem odnaleźć ten grób.

Najtrudniejszym zadaniem było dokładne określenie jego pozycji, gdy tak naprawdę nie byłem pewien, czy on naprawdę istnieje. Dotarłem jednak do wszystkich starszych ludzi i każdemu zadawałem pytanie, co wie o grobie. Każdy mówił coś innego, toteż musiałem wybrać relacje najbardziej wiarygodne. Niektórzy powtarzali rzeczy, które usłyszeli od innych, jednak ja potrzebowałem naocznych świadków.

Pewien starszy mężczyzna, ponad 90-letni, pracował w polu, gdy grób był kopany w 1944 r. Powiedział mi, że dół znajdował się pomiędzy dość starym drzewem, a rzeczką. Próbowałem oglądać ziemię, badać ją wykrywaczem metalu, oglądać zdjęcia lotnicze, jednak nic nie skutkowało, gdyż powierzchnia wyglądała normalnie, zaś zdjęcia lotnicze także nic nie wnosiły. Badanie wykrywaczem metalu było trudne, gdyż cała okolica jest pełna metalowego złomu tkwiącego w ziemi. Zacząłem więc kopać metrowej głębokości doły w losowych miejscach, po omacku. Po wykopaniu dziesięciu takich dołów znalazłem wreszcie ludzką kość. Byłem bardzo zadowolony i zaskoczony, ale także zszokowany, gdyż nie wiedziałem, co z tym teraz zrobić. Nie oczekiwałem, że naprawdę znajdę niemieckich żołnierzy pochowanych w masowym grobie w samym środku Lazurowego Wybrzeża. Nie byłem pewny, co teraz począć.

Ostatecznie, po długich przemyśleniach i serii rozmów, zorganizowałem ekshumację wspólnie z Volksbundem (Niemieckim Ludowym Związkiem Opieki nad Grobami Wojennymi). Oni zorganizowali wszystko tak, by miało charakter oficjalny, jednak pozwolono mi oraz archeologowi i kilkorgu studentów medycyjny brać udział w pracach. Odkopaliśmy grób 18 oraz 19 października 2006 r. W sumie odkryliśmy w nim 14 ciał leżących w różnych przypadkowych pozycjach. Były po prostu wrzucone do dołu i przysypane ziemią. Niektóre ciała leżały na wznak, inne na brzuchu. Wiele przedmiotów znajdowało się obok zwłok - były to hełmy, amunicja, paski, monety, grzebienie i guziki. Ciekawostką było, że tylko jednemu ciału nie brakowało butów, zaś wszystkie pozbawione były bagnetów (choć na paskach znajdowały się pochwy). Francuscy cywile zabrali wszystko, co mogło być użyteczne. W grobie była też druga, luźna para butów, które zostały zdjęte z nóg poległego żołnierza, a potem wrzucone z powrotem do grobu. Uważałem to za dość dziwne, dopóki nie obejrzałem dokładnie tych butów. Były pocięte odłamkami. Widocznie jakiś Francuz chciał zabrać dla siebie obuwie, jednak zauważył, że jest zniszczone, więc zrezygnował ze swego zamysłu i wrzucił je z powrotem do grobu.

Kilka znajdujących się w grobie hełmów było uszkodzonych przez odłamki lub kule, pozwalając nam ustalić bezpośrednią przyczynę zgonu. Jeden z hełmów był szczególnie przerażający, gdyż duży kawałek pocisku odłamkowego przeszedł dokładnie przez tenże hełm, po drodze rozsadzając głowę właściciela.

Innymi przejmującymi odkryciami były obrączka na palcu jednego z poległych oraz kilka nieśmiertelników. Jeden był szczególnie zaskakujący. Został znaleziony tkwiąc w mostku żołnierzy, z dziurą po pocisku na samym środku blaszki.

Łącznie znaleźliśmy siedem nieśmiertelników, które odesłaliśmy do Berlina. Okazało się, że jeden z nich jest zbyt zniszczony, by odczytać napis, zaś drugiego nie udało się w ogóle odszyfrować. Niemcy używali nieśmiertelników z numerami kodowymi zamiast nazwisk żołnierzy, toteż gdy dokument zawierający przyporządkowanie danego numeru konkretnymu żołnierzowi został utracony, nie ma możliwości identyfikacji człowieka. Byłem bardzo zawiedziony, że ten poległy żołnierz nie może zostać zidentyfikowany przez taki techniczny szczegół.

Pracownicy WASt w Berlinie zdołali ustalić personalia pięciu żołnierzy na podstawie ich nieśmiertelników, a przeszukując dokumenty archiwalne znaleźli też dwa kolejne nazwiska żołnierzy uznanych za zaginionych w rejonie Villeneuve. Uznano więc, że musieli je nosić żołnierze, których nieśmiertelników nie udało się odczytać. W 2007 r. wszystkie ciała przeniesiono na Niemiecki Cmentarz Wojenny w Berneuil we Francji.

Jak wspomniałem wcześniej, 148 Dywizja Zapasowa złożona była głównie ze Ślązaków. Większość z nich była albo bardzo młoda, albo dość stara jak na żołnierzy. Okazało się, że wśród siedmiu zidentyfikowanych żołnierzy czterech pochodziło z Górnego Śląska, dwóch z Czech, zaś tylko jeden pochodził z terenów należących do Niemiec po dziś dzień - z małego miasteczka leżącego przy obecnej granicy z Polską.

Po wysłaniu szeregu listów, dzięki pomocy Volksbundu, nawiązałem kontakt z członkami rodzin dwóch żołnierzy ze Śląska oraz jednego z Czech. Wszyscy byli bardzo uradowani, dowiadując się o losach zaginionych, ukochanych osób. Syn jednego z żołnierzy przyjechał do Villeneuve-Loubet w 2008 r. by spotkać się ze mną i zobaczyć poprzednie miejsce pochówku jego ojca. Pozostał na miejscu przez parę dni, a pewnego wieczoru, tuż przed odjazdem, powiedział mi coś, co sprawiło, że moje poszukiwania nagle wydały się mi sensowne: "Niech pan posłucha... Straciłem w tym miejscu ojca, ale zyskałem przyjaciela...".

FPN Feldpostnummern von die Einiheiten die Reserve Division 148 Feldpostnummer: 00187, 02521, 02561, 02623, 06611, 09852, 12251, 14653, 17491, 17728, 17820, 19255, 23143, 23143, 25639, 27536, 29682, 30486, 30634, 42902, 43599, 45138, 48258, 48320, 51794, 57396, 65296, 13571, 45689, 48320, grenadier ersatz bataillonen 7, 164, 327, 372, 444. Jäger Ersatz Bataillon 28.

Ost battalion 661 oberstleutnant Hans Niedlich, Oberstleutnant Kurt Hahn, Generalleutnant Otto Fretter Pico, Reserve Division 148, Sospel, Breil sur roya, peira cava, Sainte Basile, St Vallier, cimiez, col de braus, la rochette am var, la turbie, 517th parachute infantry regiment, 551st parachute infantry battalion, 509th parachute infantry battalion, alpes maritimes, var brücke, Theoule sur mer , mandelieu, Villa Fabron, mitteilungen der gemeinschaft ehemaliger angehöriger der 148. ID Ost.Btl.661 Res.Gren.Btl. lion of tcherkassy löwe von wehrmacht la Rochette am War 148 Reserve division photoalbum callian fayence montauroux villefranche SS hauptsturmführer Retzeck